...هنگامی که تصاویر تجمع خود جوش!مردمی را در روز نهم دی ما از رسانه ملی!دیدم ابتدا افسوس خوردم بعد کمی نگران شدم و د رنهایت بعد پایان پخش تمامی تصاویر خوشحال شدم.بگذارید کمی به چند روز قبل برگردیم روزی که به بهانه اهانت به تصویرحضرت امام جماعتی را بعد از نماز جمعه به خیابان ها آورده بودند یا در قم مراسم گرفته بودند...تعداد مردمی که حضور داشتند را شاید بتوان گفت قسمتی از وزن حضرات است.و این برایشان گران آمد.تا این که ماجرا های روز عاشورا بهانه لازم را برای تجمعی دیگر پیدا کردند تا شاید قدرت نمایی تازه ای داشته باشند.با تبلیغات وسیع تلویزیونی...تطمیع و تهدید کارمندان که اغلب با بخشنامه برای حضور اجباری در این تجمع خودش جوش آورده شده بودند و بقیه ترفند ها...وقتی تصاویر را می دیدیم به این فکر کردم که تمام سعی و تلاش آنها برای به خیابان کشیدن هوادارنشان در همین تعداد خلاصه شده بود.گیریم که در تهران نزدیک به یک میلیون را توانسته باشند بسیج کنند و در سراسر کشور نهایتا ده میلیون...خوب این بود تمام وزن این جناح سیاسی.و این باعث خرسندی است که همین هستند و بس.حال از کسانی که نا خواسته در این تجمع حضور داشته اند را به حساب نمی آوریم.و باید به اینان گفت شما در حسرت روزی مثل بیست و پنجم خرداد خواهید ماند.شمامردمی که نه باا توبوس نه با بخشنامه نه با فوق العاده مزایا و پاداش بلکه تنها به خاطر باور قلبی خود که همان حق طلبی است به خیابان ها آمدند را نخواهید داشت.گرچه در بین آن ها هستند افرادی که باور قلبی به آن چه انجام می دهند دارند اما آن کجا و این کجا؟!ما بیشماریم و ایستاده ایم.حال هر روز برای مان خط و نشان تازه ای بکشید...نمی هراسیم.که سرور شهیدان به ما آموخت مرگ با عزت بر زندگی در ذلت ترجیح دارد.شما هم یاد بگیرید...یاد بگیرید.
ای برادر
اگر این بار شد وجدان خواب آلوده ات بیدار
تفنگت را زمین بگذار
یا حق
شهروز 10/10/88
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر